Podagrycznik pospolity

To chyba jedno z najbardziej znienawidzonych ziół przez ogrodników i rolników. Ale bądźmy wdzięczni, że tak przydatnego zioła, nie można tak łatwo się pozbyć, w przeciwnym razie mogłoby już wyginąć. Pozwólmy raczej, aby oddało nam trochę swojej siły życiowej, wykorzystując je, jako zioło lecznicze.

Zielarze nazywają podagrycznika pospolitego „cudownym lekarstwem”. Używają go, jako lekarstwa na żylaki, kaszel, inwazję robaków, ból zęba, dnę moczanową, reumatyzm i zaparcia. 

Podagrycznik był już znany Rzymianom i to oni podobno rozprzestrzenili go po całej Europie. Już w średniowieczu podagrycznik był stosowany przy problemach sercowo-naczyniowych, dnie moczanowej, reumatyzmie i bólu rwy kulszowej.

PODAGRYCZNIK POSPOLITY

   Nazwa naukowa: Aegopodium podagraria

   Spotykane nazwy: kozia stopka, diabelska stopka, barszlica, giersz.

Dna jest prawdopodobnie głównym obszarem leczniczym podagrycznika, dlatego jest nawet wymieniona w nazwie łacińskiej, „podagraria” oznacza dnę. Aegopodium nawiązuje do wyglądu liści, które przypominają kozie kopyto, dlatego tykwę nazywa się także kozią stopą.

   Co zawiera ziele i kłącze: 

• olejki eteryczne (limonen, felandren, terpeny), 

• flawonoidy (kemferol), 

• kwasy organiczne (chlorogenowy, kawowy), 

• sole mineralne (żelazo, miedź, mangan, bor, tytan, wapń, potas), 

• witamina C (40-100mg% witaminy C) oraz witamina A.

   Działanie: 

• przeciwreumatyczne, 
• przeciwpodagrze, 
• przeciwbakteryjne, 
• przeciwgrzybicze, 
• odkwaszające, 
• przeciwzapalne, 
• moczopędne, 
• wzmacniające.

   Od zapalenia pęcherza po ból zęba:

• infekcje pęcherza
• przeziębienia
• wiosenne zmęczenie
• dna moczanowa
• hemoroidy
• lumbago
• kaszel
• ugryzienia owadów ( przypadku ukąszeń owadów i oparzeń (w tym oparzeń słonecznych) na dotknięte obszary skóry można nałożyć świeżo zmielone liście tykwy, aby zapewnić ulgę)
• rwa kulszowa
• żylaki
• reumatyzm
• oparzenia
• zaparcie
• robaki
• ból zęba

Jak wygląda podagrycznik i gdzie najczęściej można go znaleźć?

• 
  Łodyga kwiatowa ma przekrój trójkątny i poza małym listkiem pośrodku jest naga. 
• Liście są podwójnie pierzaste i ułożone naprzemiennie. Rozdrobnione liście mają także nieporównywalnie aromatyczny zapach marchwi, pietruszki i selera.
• Kwiat osadzony jest na końcu łodygi w tak zwanych podwójnych baldachimach. Pojedyncze kwiaty są dość małe, białe i hermafrodytyczne (to jest grupa roślin mają organy żeńskie i męskie w tym samym kwiatku. Oznacza to, że kiedy je zobaczymy, znajdziemy zarówno pręciki z pylnikami, jak i piętno. W przeciwieństwie do pozostałych, hermafrodyty zapylają się samoczynnie, bez konieczności stosowania owada zapylającego). 
• Gładkie, jajowate owoce o długości 3–4 mm przypominają ziarna kminku.

Zazwyczaj znajdziesz go w dużych ilościach na skraju lasu, przy drogach, na zboczach, a często w towarzystwie pokrzyw. Należy do rodziny baldaszkowatych.

Główny okres kwitnienia przypada na maj – lipiec. Pierwsze delikatne liście można zbierać zwykle na początku kwietnia. Nasiona i korzenie zbiera się jesienią.

Aby wiarygodnie rozpoznać i odróżnić podagrycznika pospolitego od innych członków rodziny, którzy również mają białe kwiaty, możesz zapamiętać cyfrę 3. Liść ma trzy części i jest ponownie podzielony na trzy części, łodyga rośliny jest trójkątna.

Podagrycznik pospolity łatwo pomylić z bardzo inwazyjną, parzącą rośliną – barszczem Sosnowskiego. Nawet samo przebywanie w niewielkiej odległości od tej toksycznej rośliny może być szkodliwe dla zdrowia. Jeśli więc nie masz pewności co do gatunku rośliny, zrezygnuj ze zbiorów i sięgnij po gotowy susz z podagrycznika, dostępny w aptece.

Do czego można wykorzystać podagrycznika?

• Napar z podagrycznika

1 łyżkę suszonych liści podagrycznika zalać 1 szklanką wrzącej wody, przykryć i parzyć 15 minut. Przecedzić. Spożywać 3 razy dziennie po szklance lub wykorzystać zewnętrznie: można przygotować ciepły lub gorący okład na stawy, bądź wystudzić napar i zastosować go do przemywania cery trądzikowej, drobnych ran i podrażnień skóry.

• Kąpiel z dodatkiem naparu z podagrycznika na reumatyzm, dnę moczanową, rwę kulszową i hemoroidy.

150 g suszonych korzeni  i świeżych liści podagrycznika zagotuj w 1 litrze wody.
Gotuj na wolnym ogniu przez 5 minut, a następnie przykryj i odstaw na kolejne 10 minut.
Odcedź i wlej napar do ciepłej wody do kąpieli.
Kąp się w nim przez 15 do 20 minut, następnie weź prysznic i odpocznij chwilę.
Kąpiel ma działanie przeciwzapalne i łagodzące ból. 

• Użyj podagrycznika również w kuchni. 

Dodaj go jako warzywa liściastego do sałatki, do zupy, do pasty do smarowania i pesto

Prawdziwym przysmakiem są młode, delikatne pędy liści podagrycznika, które są jeszcze złożone i świeżo wyrastają z ziemi. 

Można je przetwarzać w dużych ilościach i na różnorodne dania warzywne niemal przez cały rok. Drobno lub grubo siekany jak szpinak świetnie nadaje się jako nadzienie do strudla lub lassagne, jako dodatek do dań jajecznych, pasztetów, zup warzywnych i wszelkiego rodzaju sałatek z surowych warzyw. Oczywiście także w mieszankach ziołowych, które można również zamrozić.

Szczególnie aromatyczne są jeszcze pączkujące kwiatostany podagrycznika.

Ale w pełni rozwinięte kwiaty można również wykorzystać jako jadalną dekorację oraz do aromatyzowania deserów i napojów. Liście zebrane jesienią można delikatnie wysuszyć i drobno zmielić, a zimą wykorzystać jako przyprawę. Dojrzałe, aromatyczne owoce, świeże lub suszone, są dobrą przyprawą do aromatyzowania win, alkoholi lub jako dodatek do ciasta chlebowego. Zimą nasiona można wyhodować w postaci kiełków w urządzeniu do kiełkowania na parapecie okna. Oznacza to, że masz domową „super żywność” i możesz obejść się bez drogich produktów przemysłowych.